Interview Suzanne Potjer

We echt veel meer elkaars goede ideeën moeten durven stelen. Overheidsvernieuwing is een hartstikke belangrijk onderwerp, en gelukkig zie je ook dat we daar op talloze plekken echt mee aan de slag zijn. Bijvoorbeeld op een onderwerp als interbestuurlijk samenwerking zie je dat we die werkwijze echt aan het ontwikkelen zijn.
Maar het probleem is wel, daar waar we vernieuwen in de praktijk hebben we ook enorm de neiging om allemaal zelf het wiel uit te vinden. En dat is zonde. Niet alleen omdat we veel van elkaar kunnen leren, maar ook omdat als we meer met elkaar in verbinding staan, we echt die krachtige beweging van overheidsvernieuwing kunnen vormen die daadwerkelijk wat verandert. 

In de beleidswereld zijn we gewend om naar onszelf te kijken met een, wat je zou kunnen noemen, een kritische evaluatieve blik. We kijken wat er nog niet goed gaat, welke doelen we nog niet behaald hebben. Dat is misschien handig ter verantwoording, maar als het gaat over leren is het toch moeilijker. Weten wat niet werkt, vertelt ons nog niet wat wel zou kunnen werken. We moeten écht meer open staan voor die kiemen van verandering. Waar je het begin van die alternatieve werkwijze al kunt vinden. Dat zijn eigenlijk niet alleen maar kiemen, die we groter kunnen maken, maar het zijn ook zaadjes van verandering, die we elders zouden kunnen planten. 

Ik zie mezelf als verkenner, Je zou het kunnen vergelijken met wandelen. Als je een goede wandeling maakt in het bos ga je niet zo, hop, recht op je doel af. Je legt eerder een beetje een kronkelend pad af, en je stelt jezelf open, voor wat je hoort, wat je zie ziet, wat je ruikt. 
Als CXO wil ik op dezelfde manier op pad gaan. En daarin ben ik vooral op zoek naar die vonk. Die interessante praktijken, mensen die zich bezighouden met echt het vernieuwen van de overheid. Die wil ik laten zien, en die wil ik ook met elkaar verbinden.